بارون پاییزی

بارون خیلی قشنگه... شاید حس خوبی به آدم میده... ولی به نظر من بارون هیچوقت نمی تونه نشونه آینده باشه.. یعنی آدمو به آینده نمی بره.. اگه حس خوشحالی و خوشبختی زیاد داشته باشی... تو بهترین حالت ممکنش اینه که درحالی که با اونی که دوسش داری میشینی و درحالی که دارین چایی می خورین به بارون نگاه می کنین.. شایدم واسه بعضی آدما... شایدم بیشترشون، مثل یه ماشین زمان باشه که به گذشته ببره.. به اون لحظه های خوبی که داشتی... به اون آرزوهای قشنگ.. روزای شیرین.. حتی همون یادآوری خاطرات هم لبخند به لبت میاره.. ولی نه یه لبخند معمولی... لبخندی که پشتش خیلی حسرتا هست... حسرت روزایی که قبلا بی تفاوت ازشون گذشتی و اصلا قدرشون رو اونطوری که باید، ندونستی.. 

شاید بشه گفت این خیلیا، همون کسانی هستن که الان دیگه کاری از دستشون بر نمیاد.. هیچوقت نمیشه یه چیزی رو غیرممکن صد در صد دونست... ولی بعضی اتفاقا اینقد انرژی آدمو می گیرن که دیگه توانی واسه ادامه نداری.. قدرت جنگیدن نداری... بی تفاوت میشی.. یه آدم بی تفاوت که فقط بلده آه بکشه...

نمی دونم....

خدایا شکرت

::حال و هوای دل منم بارونیه