فیلم زندگی

بچه که بودم،همیشه فکرمیکردم این فیلمایی که تلویزیون نشون میده زندگی واقعی آدماست،واسه همین همیشه منتظربودم یه روزی فیلم خودم رو هم ببینم.و به خاطر این فکرم وقتی که حواسم جمع بود می شدم یه دختر خیلی خوب که اصلا اذیت نمی کنه.البته کلا بچه آرومی بودم،ولی خب...بعضی وقتا وایمیسادم جلو آینه و خودم یه نقش های خیلی خوب بازی می کردم

الان داشتم به این فکر می کردم که الان که بزرگ شدم چطوری ام؟اون موقع از روی بچگی گاهی وقتا حواسم جمع بود و نقش آفرینی می کردم.اما الان گاهی چنان از زندگی غافل میشم که انگار نه گذشته ای وجود داشته و نه آینده ای توی راهه.الان نسبت به دو سه سال قبلم خیلی بهتر شدم.زندگی با برنامه داره پیش میره.هرچیزی قانون داره.تا شاید روزی که همه از نمایش فیلم زندگیشون خجل میشن،حداقل زیاد سرافکنده نباشم.البته تا زمانی که نتیجه نهایی معلوم نشه به هیچی نمیشه...

ماه رمضون تموم شد.خدا کنه این 11ماه تا سال دیگه رو مواظب کارامون باشیم.