من و خودم
روزی دوباره، امید دوباره برای ادامه ای بهتر، فبعزتک یا جمیل
|
هرلحطه را به گونه ای زندگی کن که گویی واپسین لحظه است.کسی چه می داند،شاید آخرین لحظه باشد عشق نخستین گام به سوی ملکوت است و تسلیم آخرین آن.آری، تمام سفر دو گام بیش نیست. زندگی را تنها زمانی می شناسی که آماده سفر به ناشناخته شوی،اگر به شناخته چنگ بزنی، به ذهن چنگ زده ای و زهن زندگی نیست. بیشتر عشق بورز تا بیشتر شوی.کمتر عشق بورزی کمتر خواهی بود. توان عشق ورزیدن تو، ترازوی سنجش توست و میزان عشق تو، ترازوی وجود تو. تلاش نکن که زندگی را بفهمی، زندگی را زندگی کن! تلاش نکن که عشق را بفهمی، عاشق شو! و چنین است که خواهی دانست و این دانستن، حاصل تجربه توست. این دانستن هرگز ویرانگر آن راز نیست. هرچه بیشتر بدانی، درمی یابی که هنوز چیزهای بیشتر و بیشتری باقی است تا بدانی. عشق والاترین هدیه خداوند است. این هنر را بیاموز. ترانه عشق و جشن آن را بیاموز. عشق نیازی بی چون و چراست. روح بی عشق قادر به حیات نیست. عشق خوراک روح و سرآغاز هر آن چیزی است که بزرگ است. عشق دروازه ملکوت است. |
|
[ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] |